Św. Charbel

Mimo wielu badań i poszukiwań nie znaleziono w całym świecie obrazów porównywalnych z Całunem Turyńskim. Z jednym wyjątkiem. Otóż w 1898 roku (właśnie w roku pierwszych fotografii Całunu Turyńskiego wykonanych przez turyńskiego adwokata Secondo Pia) zmarł mnich - eremita libański Charbel Makhluf.

Thascius Caecilius Cyprianus urodził się około 210 roku w rodzinie pogańskiej, najprawdopodobniej w Kartaginie. Chociaż bliżej nie znamy jego rodu, to jak mówi św. Augustyn, należał on do klasy senatorskiej, musiał więc być zamożny (po chrzcie swoją majętność rozdał ubogim), zaś retoryka, której poświęcał się w młodości, otwierała przed nim szerokie pole do starania się o godności tego świata.

więcej..

Św. Cyryl i Św. Metody

Corocznie 14 lutego Kosciot obchodzi uroczystość świętych Cyryla i Metodego - Apostołów Słowian. Znani są oni również jako tzw. Bracia Soluńscy, który to przydomek został im nadany od miejsca urodzenia. W Kościele wschodnim ich wspomnienie przypada 11 maja.

więcej..

Św. Kosma i Św. Damian

Rada wyższego duchowieństwa w Aleppo (drugie co do wielkości miasto Syrii), składająca się z przedstawicieli różnych obrządków Kościoła wschodniego, podjęła w 2005 roku decyzję w sprawie organizacji i wspólnych obchodów rocznicy śmierci Kosmy i Damiana.

więcej..

Św. Dominik de Guzman

Schwytajcie nam lisy, małe lisy, co pustoszą winnice, bo w kwieciu są winnice nasze. Pnp 2,15

więcej..

Św. Franciszek Ksawery

Św. Franciszek Ksawery (1506–1552) z zakonu jezuitów zajął w historii Kościoła wyjątkowe miejsce. Nazwano go apostołem narodów na wzór św. Pawła. Niewielu ludzi tak wpłynęło na dzieje Kościoła, jak ten święty. Ogłoszono go patronem misji, patronem Dalekiego Wschodu, Papieskich Dzieł Misyjnych.

więcej..

Św. Franciszek z Asyżu

Na placu przed Bazyliką św. Jana na Lateranie w Rzymie stoi pokaźny pomnik św. Franciszka z Asyżu, który wyciąga dłonie w kierunku bazyliki. W ten sposób artysta chciał wyrazić niezmierną miłość i wielkie zasługi, jakie święty miał dla Kościoła Chrystusa.

Św. Genowefa

Centralnym miejscem Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu jest Wzgórze św. Genowefy (Montagne Sainte Genevieve), uwieńczone Panteonem i pięknym kościołem Saint-Etienne du Mont. W kościele spoczywają doczesne szczątki Pascala i Racine. Znajduje, się w nim także grób św. Genowefy, do którego przybywają liczni wierni, by w modlitwie powierzyć się wstawiennictwu świętej patronki miasta.

Św. Grzegorz Wielki

Ideał życia oparty na regule św. Benedykta zachwycił i porwał wielu. Znalazł uznanie nawet tych ludzi z miast, którzy nie zamierzali uchodzić na pustkowia, przeciwnie - próbowali osiągnąć chrześcijańską cnotę doskonałości w warunkach życia miejskiego. Należał do nich Grzegorz, rzymski patrycjusz ze znakomitego i zamożnego rodu senatorskiego, w roku 573 prefekt miasta i jego obrońca przed Longobardami.

Św. Grzegorz z Nazjanzu

Św. Grzegorz z Nazjanzu, zwany także Teologiem (330-390) - to spośród trzech Ojców Kapadockich największy teolog i poeta. Towarzysz studiów św. Bazylego i jego przyjaciel, został przez niego w 372 r. wyświęcony na biskupa Sasimy, niewielkiego miasteczka leżącego na skrzyżowaniu ważnych dróg w Kapadocji. Był też biskupem stolicy cesarstwa i przewodniczył na Soborze Powszechnym w Konstantynopolu w 381 r.

Św. Grzegorz z Nyssy (ok. 332-394), młodszy brat św. Bazylego, pozostawał w Jego cieniu, ale ściśle z nim współpracował. Był bardzo silną osobowością, chociaż wyjątkowo dyskretną. Bazyli mianował go biskupem Nyssy, miasteczka we wschodniej Kapadocji na drodze z Cezarei do Ancyry. Wybitny filozof, mistyk i teolog, był bardziej człowiekiem spekulacji niż działania. więcej..

Św. Ignacy Loyola

Iñigo López de Loyola, rycerz baskijski, jako młody człowiek wszedł w świat grzechu, ale i ideały rycerskie nie były mu obce. Odznaczał się wiernością koronie hiszpańskiej, której służył i gotów był poświęcić za nią życie. Po latach służby na dworze królewskim był zmuszony do powrotu do rodzinnego zamku w Loyoli z roztrzaskaną nogą po nieudanej obronie zamku w Pampelunie.

więcej..

Św. Jadwiga Królowa

Gdy 16 X 1384 roku w katedrze wawelskiej koronowano niespełna 11 - letnią Jadwigę Andegawenkę na króla Polski, miano już dla niej dwa wielkie, jasno skrystalizowane zadania o charakterze politycznym: odzyskanie dla Polski Rusi i trwale związanie z Polską Wielkiego Księstwa Litewskiego. Oba te zadania wyrastały z piastowskiego programu politycznego i bynajmniej nie były zgodne z interesami dworu węgierskiego.

więcej..

Św. Jakub Starszy

Imię Jakub jest tłumaczeniem Iákobos, greckiej formy hebrajskiego imienia Yaaqow, które nosił patriarcha biblijnego Izraela, brat Ezawa, syn Izaaka i wnuk Abrahama (Rdz 25,26; 27,36). Wykazy apostołów podane w Ewangelii według św. Mateusza (10,2–3) i św. Marka (3,17–18) wymieniają dwie osoby o imieniu Jakub, a mianowicie Jakuba syna Zebedeusza oraz Jakuba syna Alfeusza.

więcej..

Św. Jan Chrzciciel

Jan Chrzciciel jest niewątpliwie postacią historyczną. Według Ewangelii wzywał swych słuchaczy, by zeszli z drogi grzechu i oczekiwali Mesjasza i królestwa Bożego. Jan sprawował obrzęd rytualnego oczyszczenia przez zanurzenie w wodach Jordanu (por. oczyszczenie z trądu w wodach Jordanu Naamana – dworzanina króla syryjskiego).

Św. Jan Ewangelista

Św. Jan Apostoł i Ewangelista, zwany też przez Greków Teologiem, to znaczy „Mówiącym o Bogu", był synem dosyć zamożnego rybaka Zebedeusza i młodszym bratem św. Jakuba Starszego, Apostola. Ich matką była Salome, być może krewna samego Zbawiciela.

Św. Jan od Krzyża

Św. Jan od Krzyża, nazwany przez potomnych Doktorem Mistycznym, jest jedną z najbardziej znanych postaci duchowości chrześcijańskiej. W ciągu całej jej historii, od końca XVI wieku, miał na nią wyjątkowy wpływ, który w dzisiejszych czasach jeszcze wzrasta. W roku 1926 został ogłoszony przez papieża Piusa XI Doktorem Kościoła powszechnego.