W źródłach nazwa wioski występuje w różnych odmianach: od najwcześniejszej Zbuczmir poprez Spycimir, Śpićmierz i Śpicimierz. Tradycja utrzymuje, że nazwa to wywodzi się od Spycimira (protoplasty rodu Lelewitów), który nadał swe dobra arcybiskupom gnieźnieńskim.

Niestety do naszych czasów nie zachowały się żadne zabytki, gdyż już w średniowieczu Spycimierz przegrał konkurencję z pobliskim Uniejowem i nie rozwinął się w miasto. Jedyny zabytek – stary drewniany kościół zburzyli Niemcy podczas okupacji. Dzisiejszy murowany został wzniesiony w latach 1986-1992 i stanowi nowe serce starej parafii.

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego znana jest dzisiaj nie z odległej historii, ale z sięgającej 200 lat tradycji przygotowywania kwietnych dywanów w celu uświetnienia obchodów uroczystości Bożego Ciała. Początkowo do wystroju trasy używano piasku i gałęzi drzew. W okresie międzywojennym XX wieku zaczęto wykorzystywać kwiaty, a obecny charakter dekoracji ukształtował się po 1945 r. Według tradycji, zwyczaj zdobienia trasy procesji przywędrował z wojskami Napoleona na początku XIX w

Mieszkańcy przygotowują się do uroczystości prawie miesiąc. Zbierają wszystko, co jest kolorowe i pachnące. Są to chabry, maki, jaśminy, łubiny, akacje, rumianki, piwonie, które zbierane z pól przechowywane są w chłodnym pomieszczeniu. Tło dla płatków kwiatów stanowią liście paproci i mech.

Wczesnym rankiem w dzień Bożego Ciała około 400 osób przystępuje do układania dywanów. Są to parafianie, ich rodziny i przyjaciele, którzy przybywają nawet z odległych stron. Wszyscy angażują się do pracy, mają wyznaczone zadania przy układaniu zaplanowanych wcześniej wzorów, a sąsiedzi rywalizują o najbardziej okazałą kompozycję.

Całą trasę procesji, która liczy 2 kilometry pokrywa dywan kwiatowy szerokości 2 metrów, a na poboczach trasy ustawia się gałęzie liściastych drzew, zwłaszcza brzóz i olch. Kolorowe kobierce, przy których wystawiane są ołtarze, rozsławiają miejscowość nie tylko w najbliższym regionie, ale stopniowo w całej Polsce. Widać to dzięki grupom pielgrzymkowym i turystycznym, które co roku licznie przyjeżdżają do Spycimierza, aby uczestniczyć w święcie.

Około 15.00 jest już wszystko gotowe. Jednakże już od południa po wiosce przechadzają się zaopatrzeni w aparaty fotograficzne goście i są świadkami ostatnich poprawek lub oglądają rezultat pracy całej społeczności. Idąc wzdłuż kobierców, możemy podziwiać wielkie bogactwo barw i ornamentów. Treścią kompozycji są najczęściej symbole patriotyczno- religijne, figury geometryczne, kwiaty oraz obrazy.

Trasa procesji prowadzi głównymi ulicami wioski i kończy się przystrojoną wysoką bramą wprowadzającą na plac przed kościołem. Do momentu rozpoczęcia procesji parafianie pilnują i chronią ułożone na mokrym podłożu płatki kwiatów przed wiatrem posypując je ostrożnie piaskiem. Przygotowanie dywanów kosztuje mieszkańców bardzo wiele wysiłku, wiedzą jednak, że swój czas poświęcili dla Chrystusa, który prawdziwie królewską drogą przejdzie tego dnia obok ich domostw.

Msza święta rozpoczyna się o godzinie 17.00, a po niej wyrusza procesja z Najświętrzym Sakramentem do czeterch ołtarzy. Za krzyżem podąża asysta w w regionalnych strojach sieradzkich, niosąc feretrony i chorągwie, a także strażacy i orkiestra dęta Ochotniczej Straży Pożarnej, która uświetnia uroczystość muzyką.

Przed niesionym pod baldachimem Najświęteszym Sakramentem podążają ministranci, bielanki i dzieci pierwszokomunijne. Nad oprawą religijną czuwa miejscowy proboszcz parafii, zaś w gronie gości nie brakuje wyższego duchowieństwa diecezji włocławskiej, jak również przybyłego z innych diecezji, a nawet z zagranicy.

Urok procesji przyciąga co roku więcej ludzi. To po prostu warto zobaczyć i samemu doświadczyć atmosferę święta Bożego Ciała w Spycimierzu nad Wartą.

Spycimierz już w średniowieczu przegrał konkurencję z sąsiednim Uniejowem, który rozwinął się jego kosztem. Tutaj swoją rezydencję miał arcybiskup gnieźnieński i stąd administrował swoimi dobrami do czasów sekularyzacji w XIX wieku. Pamiątką po czasach arcybiskupich jest przebudowywany kilkakrotnie średniowieczny zamek, otoczony pięknym założeniem parkowym, a także owiany legendą o miejscowej Białej Damie.

Sąsiadujące z parkiem tereny zielone w lipcu i sierpniu zamieniają się w obozowisko rycerzy. Co roku odbywa się tutaj Wielki Turniej Rycerski, organizowany przez urząd miasta przy udziale bractw z całej Polski.

Zabytki Uniejowa (zamek i kolegiata), które przypominają o jego silnych związkach z Gnieznem, nie stanowią jednak największej atrakcji miasta. Współcześnie o jego popularności decyduje nadany mu w 2012 roku status uzdrowiska.

Prawdziwym skarbem miasta są wody geotermalne, nisko mineralizowane, chlorkowo-sodowe, które pochodzą z trzech odwiertów, a woda wypływająca z nich ma temperaturę 68⁰C. Woda ta ma właściwości kojące, relaksujące i odprężające. W2008 roku zostały oddane do użytku Termy Uniejów- kompleks z gorącymi solankami leczniczymi. W jego skład wchodzą baseny kryte, baseny otwarte oraz zespół odnowy biologicznej.Drugiego dnia pielgrzymki proponujemy relaks i regeneracje sił na terenie term.

Podczas pielgrzymki dotrzemy także do Warty, gdzie warto zobaczyć zabytkowy zespół klasztorny oo. Bernardynów. Jest to piękny barokowy zabytek sztuki, a jednocześnie Sanktuarium Sługi Bożego Rafała z Proszowic, którego lokalny kult rozwija się, chociaż nie został on jeszcze oficjalnie ogłoszony błogosławionym. W sąsiednim kościele bernardynek zaciekawi nas zapewne historia słynącego łaskami Krzyża Pana Jezusa. Warta to także rodzinne miasto wybitnego polskiego lotnika Stanisława Skarżyńskiego. Czy słyszeliśmy o jego locie do Brazylii? Spacer po mieście będzie okazją, aby opowiedzieć o jego podniebnych wyczynach.

Zapraszamy na pielgrzymkę!

przeczytaj program pielgrzymki