Od XIV w. przybywały tu rzesze pielgrzymów oddających cześć Chrystusowi Eucharystycznemu. Bowiem kościół został zbudowany na miejscu cudownego znalezienia Przenajświętszej Hostii, którą ukryto w ziemi przed najazdem pogańskich Litwinów i Prusów. Nasilający się w ciągu wieków ruch pielgrzymkowy spowodował, że w 1726 r. wzniesiono większą, barokową świątynię istniejącą po dzień dzisiejszy. Całe jej bogate wnętrze ukazuje teologię Eucharystii.

Obok kościoła, w malowniczym wąwozie znajduje się Kalwaria Warmińska, zwana też Warmińską Jerozolimą.

W drugiej połowie XIX w. zamożny mieszkaniec Głotowa Johannes Merten udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Stamtąd przywiózł pomysł wybudowania w swojej wsi Kalwarii wzorowanej na jerozolimskiej. Małe kamyki, które znalazł na Drodze Krzyżowej w Jerozolimie, zabrał ze sobą jako relikwie, by umieścić je w mających powstać kaplicach-stacjach.

Budowę głotowskiej Kalwarii rozpoczęto 22 lipca 1878 r. Były to trudne dla Warmii czasy „Kulturkampfu". Parafia wówczas nie mogła nabywać ziemi. Do realizacji swego pomysłu przyczynił się znacznie sam Merten. Zakupił bowiem ponad 7 ha gruntów, które podarował Kościołowi jako teren pod budowę Drogi Krzyżowej. Nadzór nad tworzeniem tego dzieła przejął ówczesny proboszcz ks. Ferdynand Engelbrecht, a po jego śmierci w 1893 r. - ks. Donald Steinsohn. Jak podają kroniki, ludność katolicka diecezji warmińskiej tłumnie i ochoczo zgłaszała się do pracy, a także składała hojne ofiary pieniężne. Wąwóz pod Kalwarię wykopano ręcznie. Oblicza się, że w ciągu szesnastu lat budowy w pracach uczestniczyło ok. 70 tys. ludzi. Troszczono się, aby wiernie naśladować długość i nachylenie Drogi Krzyżowej z Jerozolimy, po której w Wielki Piątek szedł na Golgotę Chrystus.

Po kilkunastu latach mozolnej pracy nastąpił finał. W piątek 18 maja 1894 r. ówczesny biskup warmiński Andrzej Thiel dokonał poświęcenia głotowskiej Kalwarii. Usytuowano ją w głębokiej dolinie, na dnie której płynie potok przypominający Cedron. Pomiędzy wysokimi drzewami wznoszą się murowane z kamienia i cegły, neoromańskie i neogotyckie kaplice. W ich wnętrzach znajdują się artystycznie wykonane rzeźby ukazujące naturalistycznie mękę Chrystusa. W każdej stacji umieszczono w drewnianych krzyżach przykrytych kloszami małe jerozolimskie kamyki-relikwie. Do dziś zachowały się już tylko w niektórych kaplicach. Oprócz czternastu stacji Drogi Krzyżowej umiejscowiono tu także grotę Matki Bożej z Lourdes ze źródełkiem oraz kaplicę Modlitwy Pana Jezusa w Ogrójcu.

Od 1894 r. do Głotowa przybywały co roku tysiące czcicieli Męki Pańskiej z Warmii i okolicznych ziem. Szczególnie przyciągały pielgrzymów odpusty, które odbywają się zawsze w niedzielę po uroczystości Bożego Ciała oraz w niedzielę po święcie

Podwyższenia Krzyża Świętego (po 14 września). W ten sposób Gtotowo zaistniało jako Warmińska Jerozolima.

W 1927 r. dokonano renowacji kaplic i znajdujących się w nich rzeźb. W czasie ostatniej wojny niektóre stacje uległy częściowemu zniszczeniu, ale staraniem powojennych proboszczów z pomocą parafian udało się uszkodzenia usunąć.

Kalwaria Warmińska w Głotowie należy do najpiękniejszych w Polsce, zachwyca bowiem nie tylko pięknem zabytków, ale i malowniczym położeniem.

Sanktuarium można odwiedzać przez cały rok, choć najpiękniej jest tu od kwietnia do listopada. Serdecznie zapraszamy wszystkich, którzy kiedykolwiek będą odwiedzali Warmię.