Uroczystość ta stanowi niejako ukoronowanie długotrwałej modlitwy i pracy mieszkańców stolicy, wraz z posługującymi tutaj kapłanami. Z drugiej zaś strony nowe sanktuarium jest realizacją przepowiedni Matki Bożej, przekazanych w latach czterdziestych 12-letniej dziewczynce.

Objawienia

Wszystko zaczęło się 3 maja 1943 r., a więc w czasie wojny, a przy tym w uroczystość Matki Bożej Królowej Polski. Tego właśnie dnia wieczorem, po powrocie od pobliskiego krzyża, przy którym zbierano się na majowe nabożeństwa, Władzia ujrzała na tle kwitnącej wiśni świetlistą Postać, bardzo podobną do Matki Bożej malowanej na obrazach. Powitała Ją modlitwą. O całym zdarzeniu opowiedziała najpierw matce, a potem ojcu.

Przerażeni rodzice udali się z dzieckiem do lekarza. Długotrwałe i różnorakie badania wykazały, że jest zupełnie zdrowa i nie potrzebuje żadnych leków. Diagnozę psychiatry potwierdziło konsylium ośmiu lekarzy różnych specjalności.

Widzenia powtarzały się w następnych dniach, miesiącach i latach. Jednak każde z nich było inne, jakby uzupełniało poprzednie. Na polecenie swego prefekta ks. Feliksa Szmita, zmartwychwstańca, który notabene był sceptycznie nastawiony do tych rewelacji, uczennica sporządzała notatki po otrzymanych objawieniach. Zapisywała datę, czas ich trwania i treść. A oto niektóre z wezwań Maryi: "Śpiewajcie i módlcie się do Mnie tu. Teraz postawcie krzyż albo kaplicę"; "Módlcie się, bo idzie na was wielka kara, ciężki krzyż. Nie mogę powstrzymać gniewu Syna mojego, bo się lud nie nawraca"; "To miejsce jest święte. Należy go czcić i szanować"; "Przyszłam do was, abyście wiedzieli, że gdy będziecie szli śladami Moimi ( nie zginiecie".

Podczas niektórych objawień obok Maryi ukazywały się znaki. Na przykład 21 maja 1943 r. (kiedy Matka Boża wzywała do poprawy życia) była to kamienna tablica z rzymską cyfrą X symbolizująca Dziesięć Przykazań Bożych. W tym samym roku Władzia w imieniu zgromadzonych mieszkańców stolicy zapytała, kiedy skończy się wojna? Na "wstążce z jasności" ukazała się data: 1945. Znamienny jest fakt, że Niemcy, którzy wiedzieli i widzieli te zgromadzenia nigdy nie interweniowali!

Już po wojnie miało miejsce ostatnie objawienie - 15 września 1949 r., a więc w święto Matki Bożej Bolesnej. Ale tym razem osiemnastoletniej już Władzi ukazał się Pan Jezus ze słowami: „Krzyżują Mnie ci wszyscy, którzy Mnie znieważają". Wynagradzajcie za nich. Brońcie Mnie, albowiem Ja was kiedyś obronię... Nie odchodźcie ode Mnie, którzy Mi służycie. Odchodzę, a wy proście Matkę Moją, bo Ona was teraz słucha".

Szczególną treść miało objawienie z 19 lipca 1943 r. Wówczas to „Cudna Pani" podyktowała dziewczynce Litanię do Matki Bożej oraz Koronkę składającą się z 7 dziesiątków różańca. Wśród litanijnych wezwań są i takie, których teologiczną treść i wymowę rozumiemy pełniej dopiero po Soborze Watykańskim II, np. "Królowo Kościoła katolickiego". Podobny tytuł został przyznany Bogurodzicy Maryi podczas trzeciej sesji Vaticanum II, na wniosek Episkopatu polskiego, przedłożony przez kardynała Stefana kard. Wyszyńskiego.

Życzliwość Prymasa Tysiąclecia

Ksiądz Kardynał Prymas przybywał na Siekierki wiele razy. Przemawiając 4 października 1970 r. do wiernych zgromadzonych wokół kaplicy oświadczył: „Jeśli nie ja, to mój następca zbuduje świątynię, aby Matka Boża otrzymała tu należną chwałę".

W latach siedemdziesiątych p. Władysława Papis, już jako dojrzała kobieta, na zaproszenie ojców paulinów na Jasnej Górze sporządziła (na podstawie swoich dzienniczków) opis tamtych wydarzeń. Generał zakonu o. Paweł Kosiak, jednocześnie zaangażowany w komisji Episkopatu w rozwój kultu maryjnego, przekazał tę dokumentację na ręce Prymasa Wyszyńskiego w czasie uroczystości 15 sierpnia.

Ksiądz Prymas często myślał o Siekierkach. Znał wyjątkowość i „trudność" tego miejsca. Troskę o ten ośrodek duszpasterski sprawowali najpierw księża diecezjalni z sąsiedniej parafii św. Stefana. Natomiast na mocy prymasowskiego dekretu z 16 listopada 1980 r. miejsce objawień zostało powierzone ojcom pijarom. Pierwszym rektorem kaplicy został o. Edward Szajor SchP. Ruszyły prace budowlane. Najpierw powiększono kaplicę, potem wybudowano klasztor i dom pielgrzyma, a wreszcie okazały kościół. Jego poświęcenia dokonał 14 września 1994 r. metropolita warszawski kard. Józef Glemp.

Najmłodsze sanktuarium

W dniu 31 sierpnia 1997 r. na Siekierki przybył obecny Prymas Polski. Swoją posługę arcypasterską rozpoczął od poświęcenia czterech dzwonów. Największy z nich, ponad półtoratonowy, otrzymał imię Jana Pawła II. Obok podobizny Ojca Świętego umieszczono na nim hasło: „Totus Tuus". Drugiemu dzwonowi nadano imię Stefan, ku czci Prymasa Tysiąclecia. Trzeci z kolei upamiętnia 400-lecie Zakonu Pijarów i założenie w Rzymie przez św. Józefa Kalasancjusza pierwszej w świecie bezpłatnej szkoły. Czwarty, najmniejszy dzwon, z wizerunkiem Matki Bożej Siekierkowskiej, ufundowała rodzina o. Szajora z okazji złotego jubileuszu jego życia zakonnego. Spełniły się słowa Maryi: "Niedługo zadzwonią dzwony i wszyscy uwierzą, że Ja tu byłam".

Główna uroczystość odbyła się w nowym kościele wypełnionym mieszkańcami stolicy, a także pielgrzymami z różnych stron Polski. Księdza Prymasa i wszystkich gości powitał proboszcz i kustosz o. Józef Joniec SchP. Dekret o wyniesieniu kościoła, pod dotychczasowym tytułem Najświętszej Maryi Panny Królowej Wyznawców, do godności sanktuarium pod wezwaniem Matki Bożej Wychowawczyni Młodzieży odczytał jego budowniczy o. Edward Szajor. Podczas Mszy św. koncelebrowanej przez kilkunastu kapłanów diecezjalnych i zakonnych homilię wygłosił kard. Józef Glemp, mówiąc m.in.: „Oto uroczysta niedziela nie tylko dla tutejszej parafii Ojców Pijarów, ale także dla całej Warszawy. A w pewnym wymiarze także dla całej naszej Ojczyzny. Powstaje sanktuarium Matki Bożej. I to sanktuarium, które podyktowane jest potrzebą czasu. Tą potrzebą jest wychowanie i nauczanie mądrego pokolenia. Jest to jedna z największych trosk, jaka udziela się dzisiaj całemu społeczeństwu ludzi dorosłych, o ile odpowiedzialnie patrzą na dziś i na przyszłość. Dlatego to zagadnienie wychowania młodzieży, bardzo trudne i odpowiedzialne, chcemy zawierzyć w bezpieczne dłonie. Wierzymy, że nie ma lepszej instancji i lepszego odwołania się, jak do Matki Najświętszej (...) Wychowawczyni i Nauczycielki. Chcemy, aby to sanktuarium, którego kustoszami są i będą Ojcowie Pijarzy, podejmowało to wielkie zadanie. Chcemy, aby temu wychowawczemu zadaniu mogło przodować, podejmując stare i wypróbowane tradycje swojego zakonu. Chciałbym, aby cała Stolica ożyła tą troską, zwłaszcza zaś dekanat wilanowski".

Następnie Ksiądz Prymas, w asyście bp. Władysława Miziołka, prowincjała Pijarów o. Zbigniewa Janiczka, dziekana wilanowskiego ks. prał. Bogusława Bijaka i miejscowego kustosza o. Józefa Jońca SchP, dokonał poświęcenia obrazu Matki Bożej Siekierkowskiej i kaplicy, w której znajduje się także Tabernaculum.

Należy podkreślić, iż we wspomnianym dekanacie o ustanowieniu sanktuarium maryjnego na Siekierkach Prymas Polski życzy ojcu kustoszowi, kaznodziejom, spowiednikom, celebransom i służbom liturgicznym „darów Ducha Świętego w posłudze apostolskiej, a wiernym nawiedzającym sanktuarium błogosławieństwa i obfitości łask Bożych przez wstawiennictwo Matki Bożej Wychowawczyni Narodu Polskiego". Adoracja i czuwania

W sanktuarium siekierkowskim odbywają się szczególne nabożeństwa. Każdego trzeciego dnia miesiąca (od godziny 12 do 15) trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w kaplicy objawień, zakończona Mszą św. Natomiast w każdą trzecią sobotę miesiąca, w godzinach od 21 do 5 rano w niedzielę, odbywa się nocne czuwanie modlitewne. Po odśpiewaniu Apelu Jasnogórskiego jest odprawiana Msza św. w intencji czuwających i pielgrzymów, zaś o północy druga Msza św. W nabożeństwach tych zazwyczaj uczestniczy pani Władysława Papis, której pół wieku temu objawiała się Matka Boża. (Dojazd na Siekierki autobusem 108 z Placu Trzech Krzyży).

Wrześniowe czuwanie nocne miało uroczysty charakter. A to za sprawą biskupa pomocniczego Warszawy Piotra Jareckiego. Wyznał, iż jest po raz pierwszy na tym niezwykłym miejscu. Od udziału w tym modlitewnym spotkaniu rozpoczął wizytację kanoniczną pijarskiej parafii. Ojciec kustosz Józef Joniec przedstawił w wielkim skrócie historię tej placówki duszpasterskiej, ukazując kolejne etapy jej rozwoju od historycznego dnia 3 maja 1943 aż do 31 sierpnia 1997. Na koniec zaś ze wzruszeniem złożył wobec Księdza Biskupa i licznie zgromadzonych wiernych wymowne świadectwo, mówiąc: "Wierzę, że to miejsce żywe jest modlitwą wielu ludzi. Że ta modlitwa i dar, który przez nią przychodzi i przyjdzie jest Bożym darem. Że niemożliwe jest, aby to miejsce mogło tak wzrosnąć, tak się rozwinąć (szczególnie w ostatnim czasie) gdyby nie szczególna opieka Bożej Matki i Jej Syna. Dziesięć lat pracy na tym miejscu i życia wśród was upoważnia mnie, żebym mógł takie świadectwo dziś dać jako jeden spośród was, a jednocześnie jako ten, któremu Kościół powierza pasterską odpowiedzialność i troskę".

Biskup Jarecki w kazaniu dokonał swoistej analizy trzech słów, które dobrze charakteryzują Matkę Najświętszą i Jej misję. Przymioty Maryi to: wybrana, posłuszna i wierna. Ale także i my jesteśmy przez Boga-Stwórcę, Boga-Zbawcę i Boga-Uświęciciela Ducha Świętego wybrani. Zostaliśmy wybrani po to, abyśmy poszli z misją głoszenia Dobrej Nowiny. Winniśmy okazywać Bogu doskonałe posłuszeństwo i wytrwać w wierności powołaniu.

W ciągu trzech kolejnych dni o. proboszcz Józef Joniec zapoznawał wizytującego Księdza Biskupa z kolejnymi instytucjami i zespołami, które funkcjonują przy parafii NMP Królowej Wyznawców na Siekierkach. A jest ich sporo, m.in.: Dom Zakonny Pijarów, Parafialny Klub Sportowy "Falconia", Pijarska Szkoła Podstawowa im. Ks. Onufrego Kopczyńskiego, Krąg Przyjaciół Dziecka im. św. Józefa Kalasancjusza, Dom Pielgrzyma oraz Centrum Parafiadowe, które każdego roku organizuje imprezę sportowo-artystyczno-ewangelizacyjną pod nazwą Międzynarodowa Parafiada Dzieci i Młodzieży (zob. "KA" nr 10/1996). Wypada życzyć Ojcom Pijarom, aby prowadzone przez nich dzieła z myślą o wszechstronnym rozwoju dzieci i młodzieży dobrze służyły Kościołowi i Ojczyźnie.