Papież Jan Paweł II podczas swej pierwszej wizyty w RFN w roku 1980 przebywał w Altőtting i modlił się przy relikwiach Brata Konrada.

Urodził się 22 grudnia 1818 jako jedenaste dziecko w szanowanej rodzinie chłopskiej w dolnobawarskim Parzham. W księdze chrztów został zapisany jako Johannes Birndorfer. Uczęszczał do szkoły ludowej, gdzie był bardzo dobrym uczniem. Po wczesnej śmierci rodziców musiał pozostać w gospodarstwie i pomagać w pracy. Wszyscy, którzy znali go w tym czasie, potwierdzili później jego głęboką religijność i wielkie umiłowanie modlitwy. W roku 1849 Johannes wstąpił do zakonu kapucynów w Altőtting. Otrzymał imię zakonne Konrad.

Po kilku latach próby przełożeni powierzyli mu służbę na furcie klasztornej. Konrad tęsknił za ciszą i odosobnieniem, Bóg jednak zechciał, aby zakonnik znalazł się na granicy między światem a klasztorem, w często odwiedzanym miejscu pielgrzymkowym. Pielgrzymi wyczuwali, że furtian jest przyjacielem Boga i często przychodzili do niego, prosząc o radę w różnych problemach i potrzebach. W owych latach wiele rodzin w Altőtting cierpiało biedę. Dzieci żebrały pod furtą i żadne z nich nie odchodziło z pustymi rękami.

W jednym z dziewięciu zachowanych listów pisze święty furtian: „Mój sposób życia polega najczęściej na tym, aby kochać i cierpieć, zdumiewać się, adorować i podziwiać nieskończoną miłość Boga do nas, biednych stworzeń”.

Brat Konrad powiedział: „Krzyż to moja księga”. Jego religijność była prosta, a zarazem głęboka. Przed obrazem Matki Bożej w cudownej kaplicy w Altőtting codziennie przez dziesiątki lat podczas najwcześniejszej Ofiary Eucharystycznej służył jako ministrant.

Zmarł 21 kwietnia. Papież Pius XI ogłosił go 15 czerwca 1930 roku za błogosławionym, a 20 maja 1934 – świętym.