Często – tak jak to było w ubiegłym roku, kiedy Papież zaszczycił Chorwację swoją trzecią wizytą – Ojciec Święty podkreśla, że przybywa do tych miejsc jako zwykły pielgrzym. Historia poszczególnych sanktuariów jest bardzo bogata i nie sposób opisać jej w kilku słowach. Trudno również powiedzieć, które z nich jest dla Chorwatów najważniejsze. Najczęściej mieszkańcy danego regionu są najbardziej emocjonalnie związani z sanktuarium położonym najbliżej ich domu, gdyż modlitwy i prośby zanoszone w tym miejscu do Matki Bożej przez wieki były wysłuchiwane.

W życiu religijnym mieszkańców środkowej Dalmacji ogromną rolę odgrywają dwa miejsca. Jedno z nich to mała miejscowość Solin stanowiąca dziś właściwie przedmieścia Splitu, a dawniej rzymskie miasto Salona, które było centrum rzymskiej i starochrześcijańskiej cywilizacji na terenie Chorwacji. Kult Matki Bożej na tym terenie datuje się już od VI wieku. Wiadomo także, że w X wieku istniał tu już kościół pod wezwaniem św. Maryi (23 x 10 m). Wybudowanie kościoła zleciła chorwacka królowa Jelena. Był on miejscem koronacji królów chorwackich. Podczas panowania Turków (lata 1537–1648) sanktuarium popadło w ruinę, a kościół ostatecznie został zburzony. W 1670 roku wybudowano na starych fundamentach nową świątynię, która niestety ucierpiała w 1875 roku. Dzisiejszy budynek kościoła pochodzi z 1878 roku i od tego czasu miejsce to znane jest jako prasanktuarium Matki Bożej Królowej Chorwacji. W 1976 roku, kiedy obchodzono jego tysiąclecie, ufundowano figurę Matki Bożej ze złota i srebra. W roku 1998 roku sanktuarium odwiedził Papież Jan Paweł II, co miało dla Chorwatów ogromne znaczenie.