Większość w strojach ludowych: mężczyźni w białych pończochach z pomponami i w czarnych rajtuzach, spod których wystają białe falbany, w koszulach z żabotami i krótkich fraczkach, przepasanymi czerwonymi lub zielonymi pasami. Na głowach kolorowe kraciaste chustki zawiązane fantazyjnie, a na nogach „wiejskie" buty ze słomy. Towarzyszą im kobiety we wspaniałych bufiastych sukniach z charakterystycznymi chustami na ramionach, a niekiedy w mantylkach na wysoko upiętych fryzurach. Dzieci ubrane podobnie jak dorośli, przypominają wspaniałe lalki. Wszyscy uczestnicy procesji - a jest ich około pół miliona - niosą bukiety i całe naręcza goździków, mieczyków i róż. Jesteśmy świadkami największej uroczystości religijnej w Saragossie i jednocześnie największej w Hiszpanii fiesty zwanej Ofrenda de Flores.

Przy wtórze bębnów i piszczałek czoło procesji zbliża się do Bazyliki Matki Bożej na Filarze - patronki Aragonii.

Każdego roku sanktuarium w Saragossie nawiedzają niezliczone rzesze wiernych, głównie jednak młode małżeństwa z małymi dziećmi. Na placu przed bazyliką wzniesiono ogromną estradę, za którą widać na kolumnie kopię cudownej figury. Na murach świątyni umocowano stelaże, w które mężczyźni wpinać będą białe goździki i gladiole. Powstanie z nich wokół figury imponująca sukienka. Całą pierzeję bazyliki pokryją kwiaty tworząc kolorową ścianę. W samo południe tłum wokół świątyni rozstępuje się na widok jeźdźców konnych poprzedzających wysokich urzędników prowincji aragońskiej i władz miejskich z panią burmistrz Saragossy na czele. Politycy składają kwiaty u stóp figury. Rozpoczyna się fiesta. Na estradę wychodzą zespoły ludowe i zawodowe, śpiewacy amatorzy i grupy taneczne. Tradycyjne ludowe tańce aragońskie przeplatają się z pieśniami ku czci Matki Bożej El Pilar. Radosna i hałaśliwa fiesta trwać będzie do późnych godzin wieczornych, napełniając miasto nad rzeką Ebro jedyną w swoim rodzaju atmosferą.

Zdjęcia: Janusz Rosikoń