Pielgrzymując znanym szlakiem przez Via Cassia, Piotr zatrzyma! się w Bolsenie, by przy grobie św. Krystyny odprawić Mszę św. Wchodząc do krypty św. Krystyny, żeby przy ołtarzu Quattro Colonne sprawować Najświętszą Ofiarę, nie przypuszczał, że tu znajdzie kres swego pielgrzymowania, a w każdym razie cel swojej pielgrzymki. W czasie Komunii Świętej Najświętsza Krew spłynęła na korporał. Kapłan na swoich palcach także miał ślady krwi, ale Hostia w jego rękach za chowała postać białego chleba. Zawinął więc Hostię w korporał, włożył do kielicha i skierował się w stronę zakrystii. Po drodze jednak kilka kropel Krwi upadło na posadzkę. Jak chce Gustaw Herling-Grudziński w opowiadaniu „Drugie przyjście", cudzoziemiec zadrżał, krzyknął i padł bez czucia. Wyniesiono go do zakrystii i zapomniano o nim, wszyscy bowiem pragnęli podziwiać pozostawiony na ołtarzu korporał z kroplami Krwi tworzącymi podobiznę Ukrzyżowanego. Na tym świętym miejscu, gdzie św. Krystyna złożyła niegdyś Bogu ofiarę ze swego dziewiczego ciała i krwi, Chrystus zaświadczył o swojej Ofierze, w której złożył Ojcu swoje dziewicze Ciało i Krew. Bóg wybrał to właśnie miejsce na świadectwo ofiary swego Syna. Św. Krystyna odtąd stała się strażniczką Eucharystii zarówno w swoim sanktuarium, jak i w sercach jej czcicieli.

W tym czasie w niedalekim Orneto przebywał papież Urban IV, w latach 1261-1264 stale rezydujący w Viterbo. Gdy dotarła do niego wieść o cudzie, natychmiast posłał do Bolseny swych wysłanników: biskupa Jakuba Maltrage wraz z teologami, wśród których miał być (jak chce tradycja) także św. Tomasz z Akwinu i św. Bonawentura. Po stwierdzeniu prawdziwości faktu eksperci zabrali ze sobą relikwie i wyruszyli w drogę powrotną do Orvieto. Na ich spotkanie wyszedł Ojciec Święty. Na moście di Rivochiaro, obecnie zwanym Mostem Słońca, nastąpiło przekazanie korporału papieżowi, który ukazał go wszystkim wiernym. Była to pierwsza procesja Bożego Ciała, choć trzeba dodać, że początek liturgicznych procesji Bożego Ciała wyznacza rok 1267. Zostały one wprowadzone później niż sama uroczystość. To właśnie wydarzenie - ukazanie wiernym korporału z Przenajświętszą Krwią - dało początek procesjom ku czci Ciała i Krwi Pańskiej.

Hostia i korporał zostały pieczołowicie zabezpieczone i umieszczone w specjalnym relikwiarzu, który wykonał na polecenie biskupa Beltramo Monaldeschi Ugolino z Viery w latach 1337-1339. Jest on w kształcie wielkiego tryptyku zaprojektowanego na wzór katedry w Orneto, wykonanego ze złota, srebra i emalii. Na relikwiarzu przedstawione są epizody z życia Chrystusa oraz Cud Eucharystyczny w Bolsenie.

Skrwawione kamienie pozostały w Bolsenie. Najpierw zabezpieczono je kratami, później wyjęto z posadzki i umieszczono w murze. Obecnie jeden z tych kamieni jest umieszczony w ścianie będącej tłem ołtarza, na którym dokonał się cud. Drugi natomiast, złożony w relikwiarzu, znajduje się w Kaplicy Cudu. W uroczystość Bożego Ciała nosi się go w procesji.

Cud św. Krystyny w Bolsenie przyczynił się bardzo do rozwoju kultu Eucharystii i do pogłębienia wiary nie tylko u Piotra z Pragi. Papież Urban IV bullą Transitum z 11 sierpnia 1264 r. zatwierdził uroczystość Bożego Ciała, zaś św. Tomasz z Akwinu, komponując teksty liturgiczne na tę uroczystość, stworzył największy pomnik teologiczny ku czci Najświętszego Sakramentu.

Także i następni papieże - zwłaszcza Klemens VI, Grzegorz XI, Sykstus IV, Grzegorz XIII, Paweł VI i ostatnio Jan Paweł II - pozostawili cenne dokumenty poświadczające autentyczność wydarzenia.

Prawda o obecności Chrystusa pod sakramentalnymi znakami chleba i wina została w Kościele dogmatycznie zdefiniowana dopiero na Soborze Trydenckim w 1562 r., choć wiara w nią istniała w Kościele od samego początku. Sakrament ten jest darem Wieczernika. Dowodem wiary jest również ożywienie kultu Eucharystii w związku z Cudem Eucharystycznym w Bolsenie. Bez niego nie byłoby uroczystości Bożego Ciała, tego publicznego wyznania wiary w obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina.